حمایت آمریکا از بنیادگرایان اسلامی در خاورمیانه و پیامدهای آن

حمایت آمریکا از بنیادگرایان اسلامی در خاورمیانه و پیامدهای آن

بدنبال حمایت آمریکا و متحدینش از بنیادگرایان اسلامی در خاورمیانه و جایگزینی این جریانات با دیکتاتورهای قبلی، افراطیون اسلامی نیجریه نیزبا تشدید عملیات تروریستی خواهان حکومت اسلامی شدند.

«بهارعربی» که درعمل خزان را برای کشورهای عرب به ارمغان آورده است چیزی نیست به جز تعویض دیکتاتورها توسط آمریکا. سیاست آمریکا به سیاق پنجاه سال گذشته کماکان بر تقویت پان اسلامیسم درخاورمیانه است تا از اینطریق جنبشهای آزادیبخش توسط جریانات بنیادگرای محلی سرکوب شوند. در این سناریو آمریکا بطوردائم پرچمدار«حقوق بشر» باقی میماند و به حکومتهای منطقه نهیب می زند که «حقوق بشر» را رعایت کنند.

درحالیکه آمریکا خود مبتکر روی کار آمدن ضیاء الحق ها و اسلاف وی در پاکستان ، آیت الله خمینی درایران ، اخوان المسلمین در مصر، طالبان درافغانستان ،حکومت دیکتاتوری شیعه نوری المالکی درعراق ، رجب طیب اردوغان درترکیه ، بنیادگرایان و مرتجعین عصرجاهلیت در لیبی و چندین نمونه دیگر می باشد، اما درهمان زمان فراموش نمی کند تا فریاد بر آورد «دمکراسی» دراین کشورها به خطر افتاده است ؟!

آیا درشرایطی که آمریکا از شیخ راشد الغنوشی مرتجع در تونس و از رجب طیب اردوغان در ترکیه حمایت می کند تا جوامع لائیک این کشورها را به یک جامعه عقب مانده مذهبی تبدیل کنند تروریستهای مسلمان نیجریه تشویق نمی شوند تا کلیساهای مسیحیان را با بمب ویران کنند؟ مگر مسلمانان افراطی مصری که همین تاکتیک رادر مصر علیه مسیحیان برگزیدند موفق نشدند؟ آیا حملات تروریستی افراطیون مصر باعث شد تا جریان اخوان المسلمین در مصر عقب رانده شود؟ خیر، برعکس آنها اکنون با کمک آمریکا بیش از هفتاد درصد کرسی های پارلمان مصر را دراختیار گرفته اند.

نمونه ها بسیارند وشرح آن درهمین حد کفایت می کند، آنچه مسلم است این واقعیت است که آمریکا و همپیمانانش از بنیادگرایی اسلامی واهمه ای ندارند. برعکس آنها از دمکراسی و آگاهی نسل جوان وحشت دارند. درچارچوب این سیاست است که آنها سالیان متمادی است به دفاع از پان اسلامیسم دست زده اند و تلاش می کنند با استفاده از هر ابزاری ، حتی تروریسم اسلامی، نیروهای بالنده جوامع را سرکوب کنند.

تجارب سالهای گذشته ثابت کرده است برای آمریکا فرقی نمی کند سرکوب توسط چه قشری صورت گیرد.در دوره ای این وظیفه به دیکتاتورهای کراواتی ، زمانی به ژنرالها با لباس نظامی و اکنون به مرتجعین با شنل «روحانیت» سپرده می شود. مهم قراردادهای اقتصادی وتأمین سرمایه گذاری در این کشورهاست که پیشاپیش تضمین های لازم از دیکتاتورها گرفته می شود.

صرف نظر از بدکرداریهای آمریکا و متحدینش ، اما رشد و پیشرفت جامعه بشری را نمی توان با دیکتاتوری و حمایت از مرتجعین سد کرد. بدون شک سرانجام دراین تلاطم و دربستر خیزشهای آتی ، ابرقدرتی آمریکا تحت تأثیر بحرانهای اقتصادی و بیداری نسل جوان فرو خواهد ریخت.